Cécile van Hanja draws inspiration from the early 20th-century Modernism movement. Her focus centers particularly on the architecture of Bauhaus and De Stijl, considering them reflections of order amidst chaotic times. Her artistic creations stem from an inner necessity to establish order within a globalized world marked by overpowering mass culture.

In her perspective, a work of art represents a response to the overwhelming intrusion of idealized advertising aesthetics and the onslaught of daily life impressions. Through the creation of unique, handmade art, she aims to carve out space for individual expression.

Cécile’s formative years were spent in the South of France. When she relocated to the Netherlands at the age of 8, it felt like she was disconnecting from her roots in an unfamiliar country. This sense of displacement, coupled with the striking man-made structures of her new home, became pivotal elements influencing her later artistic endeavors.

Viewing the Netherlands from a bird’s eye perspective, it resembles a painting by Mondrian, echoing the same straight lines found within Cécile’s compositions. The rhythmic arrangement of verticals and horizontals, coupled with transparent layers of paint, weaves a multi-colored labyrinth of spaces and perspectives. The transparent layering within her paintings enhances the sense of depth. Thin layers of acrylic paint allow the underlying colors to shine through, imaginatively capturing light within the painting. Her fluid painting technique accentuates the expansiveness and simultaneously emphasizes the ethereal nature of the structure.

For Cécile, the house symbolizes a state of mind. Having initially depicted empty interiors in the tradition of Vermeer, her focus has shifted outward. Her works often lack human presence, instead portraying houses or landscapes exuding radiant light, evoking a sense of stillness imbued with suspense.

Contemporary art, in Cécile’s view, forms an integral part of a cohesive narrative that binds and fosters unity.

Dutch:

De inspiratiebron van Cécile van Hanja is het Modernisme aan het begin van de 20e eeuw. Ze is vooral geïnteresseerd in de architectuur van Bauhaus en De Stijl als een weerspiegeling van orde in een tijd van chaos. Haar schilderijen zijn een resultaat van een innerlijke behoefte om orde te scheppen in een chaotische geglobaliseerde wereld, waarin massacultuur de grote winnaar is.

In haar visie is een kunstwerk een antwoord op de opdringerigheid van geïdealiseerde esthetiek in reclames en een reactie op de stortvloed van indrukken van het dagelijks leven.

Door iets unieks en met de hand gemaakt te creëren, biedt kunst ruimte aan het individu.

Cécile heeft haar vroegste kinderjaren doorgebracht in het zuiden van Frankrijk. Toen ze op 8-jarige leeftijd naar Nederland verhuisde, voelde het alsof ze haar wortels verloor in een vreemd land. Dit gevoel, gecombineerd met de indrukwekkende door mensen gemaakte structuur van haar nieuwe thuisland, bleek essentieel te zijn voor de artistieke roeping in haar latere schilderijen.

Vanuit vogelperspectief lijkt Nederland op een schilderij van Mondriaan. Dezelfde rechte lijnen zijn terug te vinden in de composities van Cécile.

Gecombineerd met de transparante verflagen vormt dit ritmische patroon van verticale en horizontale lijnen een veelkleurig doolhof van ruimtes en doorkijkjes.

De transparante gelaagde structuur van het schilderij versterkt de diepte. Dunne lagen acrylverf laten de onderliggende kleuren doorschijnen. De kleuren stellen het licht in het schilderij voor.

Door de constructie vloeiend te schilderen, benadrukt ze de ruimtelijkheid en tegelijkertijd het immateriële aspect van het gebouw.

In Cécile’s perceptie is het huis een metafoor voor de gemoedstoestand.

Ooit begonnen als schilder van lege interieurs in de traditie van Vermeer, richt ze nu haar blik naar buiten. Er is geen mens te bekennen. Het huis of het landschap eromheen straalt licht uit.

De stilte raakt aan spanning.

Voor Cécile maakt hedendaagse kunst deel uit van een verbindend verhaal, een verhaal dat verbindt en eenheid schept.

French:

La source d’inspiration de Cécile van Hanja est le modernisme au début du XXe siècle. Elle s’intéresse particulièrement à l’architecture du Bauhaus et de De Stijl comme un reflet de l’ordre dans une période de chaos. Ses peintures sont le résultat d’un besoin intérieur de créer de l’ordre dans un monde mondialisé chaotique, où la culture de masse est le grand gagnant.

Dans sa vision, une œuvre d’art est une réponse à l’envahissement de l’esthétique publicitaire idéalisée et une réaction à l’avalanche d’impressions de la vie quotidienne.

En créant quelque chose d’unique et fait à la main, l’art donne de l’espace à l’individu.

Cécile a passé sa petite enfance dans le sud de la France. Lorsqu’elle a déménagé aux Pays-Bas à l’âge de 8 ans, elle a eu l’impression de perdre ses racines dans un pays étranger. Ce sentiment, combiné à l’impressionnante structure créée par l’homme de son nouveau pays d’accueil, s’est avéré être essentiel pour l’appel artistique dans ses peintures ultérieures.

Vue d’en haut, les Pays-Bas ressemblent à une peinture de Mondrian. Les mêmes lignes droites se retrouvent dans les compositions de Cécile.

Associé aux couches de peinture transparentes, ce motif rythmique de verticales et d’horizontales crée un labyrinthe multicolore d’espaces et de perspectives.

La structure transparente en couches de la peinture intensifie la profondeur. Des couches minces de peinture acrylique permettent aux couleurs sous-jacentes de transparaître. Les couleurs représentent la lumière dans la peinture.

En peignant la construction de manière très fluide, elle souligne sa spaciosité et en même temps l’aspect immatériel du bâtiment.

Pour Cécile, la maison est une métaphore de l’état d’esprit.

Autrefois peintre d’intérieurs vides dans la tradition de Vermeer, elle a maintenant porté son regard vers l’extérieur. Il n’y a personne en vue. La maison ou le paysage qui l’entoure rayonne de lumière.

Le calme touche au suspens.

Pour Cécile, l’art contemporain fait partie d’une histoire liante, une histoire qui crée des liens et de l’unité.

Indoorspace, 2009, 120 H x 200 W x 2,5 cm, Acrylic and oil on canvas